Ziemia kielecka.

Ten weekend był spacerowy. Wybraliśmy się w kieleckie strony. Plan był taki: Chęciny, Tokarnia i może Święty Krzyż.
Życie zweryfikowało nasze plany na miejscu. Chęciny- zamek zamknięty, bo go dopiero budują. Podeszliśmy jedynie pod zamek.
Szkoda. Na stronie oczywiście nie było o tym fakcie żadnej wzmianki.

 Po drodze widzieliśmy reklamę Zamku w Szydłowie. No to spojrzeliśmy na mapę. Decyzja: jedziemy.
Dojeżdżając do Szydłowa, wyglądaliśmy wzgórza z zamkiem jak to u nas bywa. Już mieliśmy autochtonów pytać o drogę do zamku, gdy podnieśliśmy głowy i okazało się, ze już stoimy pod murami miasta.

Szydłów zyskał miano "polskiego Carcassonne" dzięki zachowanemu do czasów współczesnych XIV-wiecznemu układowi urbanistycznemu zawierającemu wiele elementów tak architektonicznych jak i przestrzennych średniowiecznego miasta.

Do najważniejszych zabytków miasteczka zaliczają się: mury obronne wraz z Bramą Krakowską, zespół zamkowy (Sala Rycerska, Skarbczyk, Brama Zamkowa), kościół farny pod wezwaniem św. Władysława, kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych, synagoga.

Budowle zamkowe miasta, usytuowane w jego narożu, wchodziły ongiś w skład Kazimierzowskiego systemu obrony kraju, spełniając funkcje ustrojowo-administracyjne i polityczno-strategiczne.

Przedmieścia: Opatowskie i Krakowskie położone poza murami, posiadały charakter wiejski i spełniały drugorzędną rolę w funkcjonowaniu miejscowości. Na Przedmieściu Opatowskim znajdują się ruiny po przytułku dla ubogich i starców oraz kościółku św. Ducha. Na Przedmieściu Krakowskim, na wysokiej skarpie usytuowany jest kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych.tutaj

 Szydłów robi wrażenie. To niesamowita gmina i niesamowite zabytki. Mało turystów, spokój i sielanka. Moja córka stwierdziła, ze mogłaby tam zamieszkać.

Aby wykorzystać czas pozostały nam tego dnia, pojechaliśmy do Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni.

 Rasowy skansen.tutaj
Muzeum Wsi Kieleckiej – Park Etnograficzny w Tokarni powołano w 1976 roku, a zaczęło funkcjonować od 1977 roku. Jest realizacją założeń naukowych etnografa i znawcy tradycyjnej kultury ludowej profesora Romana Reinfussa. Jego zamierzeniem było odtworzenie typowego układu osadniczego wiosek z różnych subregionów Kielecczyzny: Gór Świętokrzyskich, Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, Wyżyny Sandomierskiej i Niecki Nidziańskiej.
Ponieważ dzień był piękny to i cała ekspozycja wydawała się być piękna.
Sielanka w pełnej krasie.
Niby fantastycznie ale mieszkać by się chyba już nie chciało w takich chałupach.

Dzień należy zaliczyć do udanych. Miło spędzony na zwiedzaniu w promieniach lekko jesiennego słońca.

Wyprawa na Turbacz. Gorce.

Turbacz – najwyższy szczyt Gorców, znajdujący się w centralnym punkcie pasma i tworzący potężny rozróg. Według większości źródeł ma wysokość 1310 m n.p.m., ale niektóre podają 1314 m. Zbudowany jest z fliszu karpackiego. Wikipedia   mapa

Całkiem rano wpakowaliśmy się w samochód i ruszyliśmy do Nowego Targu. Droga zabrała nam 2h. Postanowiliśmy wejść na szlak żółty w Kowańcu. Jakimś cudem się udało, bo oznakowanie kiepskie.

Na szlaku. Ludzi niewiele.

Miało być spacerowo a było jak zawsze. Bolało.

Trochę szlaków w Polsce już poznałam, ale tak słabo oznaczonego jeszcze nie widziałam. Szlak ogólnie zaniedbany.

Podobno jest to las i teren prywatny w dużej mierze. Należy więc nie narzekać tylko się cieszyć, że wolno nam po nim chodzić.

Zdarzają się i takie oznaczenia szlaku.

Widoki po drodze mijały nas piękne. Żal tylko, że Tatry stały we mgle a potem w chmurach i prawie nie było ich widać.

Za to Zalew Czorsztyński ukazał nam się w całej okazałości.

Widok na Zalew Czorsztyński.

Schronisko pod Turbaczem.

 Szlak ogólnie obliczony na 3h nie był ciężki. W większości biegł glinianą drogą wyjeżdżoną przez autochtonów, którzy dobierają się do zasobów leśnych (pewnie im wolno).









Schronisko PTTK pod Turbaczem to piękny budynek. Turystów nie było wielu, więc nic nie zakłócało mojej socjopatycznej naturze odpoczywać.

Pomnik poświęcony żołnierzom AK.

Zejście nastąpiło szlakiem zielonym- do Kowańca.
Obliczone na 2,5 h.
Nadal słabo oznaczony. Czasem trzeba iść na węch lub GPS.

Widok na Zalew Czorsztyński.

 Ogólnie: wycieczka była udana. Pogoda wspaniała. Szlak mało wymagający. Widoki piękne.
Czego więcej człowiekowi potrzeba?