piątek, 28 stycznia 2011

Sens i podejmowanie decyzji.Istota życia.

cd.

Ad. II) Jeśli chodzi o podejmowanie decyzji – im wyżej postawiony organizm na drodze ewolucji, tym decyzje są bardziej skomplikowane. Na przykład taka ameba w południowo-amerykańskiej kałuży to sobie podejmuje decyzję, w którą stronę sobie popłynąć, roślinka jak wypuszcza korzenie i natrafi na przeszkodę to sobie decyduje czy ma ją ominąć z prawej, lewej, dołu czy góry, drapieżnik podejmuje decyzję czy już ma napaść na ofiarę czy też jeszcze chwilę poczekać, taki lew to się zastanawia też np. którą samicę dziś przelecieć, itd. itp. ... to samo tyczy się nas, ludzi.
Codziennie podejmujemy setki decyzji, od tych najprostszych jak ta, którą ręką się podrapiemy w "cztery litery", aż po te najbardziej skomplikowane, czyli "jak zrobić, żeby nic nie robić a dobrze zarobić". ;)

WIEMY JUŻ, ŻE ZASPOKAJANIE POTRZEB I PODEJMOWANIE DECYZJI – SĄ ISTOTĄ ŻYCIA, ALE NIE STANOWIĄ JEGO SENSU

Teraz zajmiemy się tytułowym SENSEM ŻYCIA i tutaj proszę o szczególną uwagę:

Wg Wikipedii: Sens w wyjaśnianiu lub podjęciu jakiegoś działania jest synonimem jego "celu", zwykle jednak zawężany jest do celu pozytywnego (dobrego w skutkach).

ŻYCIE NIE MA CELU, PO PROSTU JEST – istnieje, do niczego nie prowadzi, tzn. prowadzi do jednego – do śmierci. Lecz przecież śmierć nie jest celem życia ale jedynie jego końcem, tak samo jak narodziny są jego początkiem.

Nie powiemy, przecież że celem samochodu czy pralki jest popsucie się, chociaż ich "żywot" nieuchronnie do tego prowadzi – celem istnienia samochodu jest służenie nam do jazdy, a celem istnienia pralki jest pranie nam rzeczy. Istotą ich bytu jest zaś pobieranie energii po to, by realizować te cele, do których je stworzyliśmy. Tak samo celem życia nie jest śmierć. Proste ? Nie ?

Wiemy już, że celem a co za tym idzie sensem istnienia samochodu i pralki jest służenie nam, ludziom.

SKORO ŻYCIE NIE MA CELU, NIE MA TEŻ SENSU.

Lecz UWAGA! ... na pewno wszyscy spotkaliście się z powiedzeniem w stylu „moje życie straciło sens”, "moje życie nie ma już sensu” itp. Czyli, jednak dla kogoś ten sens miało. BINGO!, a zatem:

ŻYCIE SAMO W SOBIE NIE MA SENSU, JEST BEZSENSOWNE - LECZ CZŁOWIEK NADAJE MU SENS POPRZEZ STAWIANIE PRZED SOBĄ RÓŻNYCH CELÓW I DĄŻENIE DO NICH BĄDŻ TEŻ POPRZEZ OSIĄGNIĘCIE PEWNEGO STANU DUCHA I TRWANIE W NIM.

I tak na przykład sensem życia może być:

- Twoje dziecko, dla którego żyjesz, chcesz jak najlepiej, opiekujesz się nim, dbasz o nie, wychowujesz, itp.
- Twoja praca, dająca Ci satysfakcję, poczucie spełnienia, itd.
- Zabawa, rozrywka i uciechy cielesne, które dają Ci radość
- Dążenie do rozwoju intelektualnego, duchowego, kształcenie się, itp.
- Zwiedzanie świata, poznawanie nowych kultur i ludzi
- Muzyka którą tworzysz, obrazy które malujesz, posągi które rzeźbisz, budynki które projektujesz
- Dążenie do nieustannego pomnażania majątku
- Robienie wszystkiego, by dzieci w Afryce miały co jeść, ludzie się nie zabijali a AIDS nie panoszyło po globie.
Przykłady można mnożyć w nieskończoność.
JEŚLI NIE WIDZISZ W SWOIM ŻYCIU CELU, TO NIE WIDZISZ TEŻ SENSU. LECZ UWAGA – NAWET JEŚLI OSIĄGNIESZ ZAMIERZONY CEL, TO TWOJE ŻYCIE NIE TRACI AUTOMATYCZNIE SENSU
Bo czy Twoje życie straci sens, gdy nie będzie już głodnych dzieci, wojen i chorób? W końcu cel został osiągnięty. Nie ma już celu, więc czy nie ma sensu? Nie! Pozostaje napawanie się osiągniętym celem bądź stanem rzeczy i to stanowi wtedy sens życia.
Zawsze też można wyznaczyć sobie nowy cel. A może jednak się mylę ? ;)
Ufff ....
I na koniec takie małe pytanie:
CZY TA NOTKA MIAŁA WOGÓLE JAKIŚ SENS ?!

wtorek, 25 stycznia 2011

JAKI JEST SENS ŻYCIA ? ŻADEN, BO ŻYCIE JEST BEZ SENSU

Każdy z nas kiedyś zadał sobie pytanie, czy życie ma jakiś sens, a jeśli tak – to co nim jest?.

Jeśli zastanawialiście się kiedykolwiek nad tym, po co żyjemy i nadal nie wiecie po co, jeśli myśleliście nad tym, czy życie w ogóle ma jakiś sens, to już nie musicie się nad tym głowić,nasze Stowarzyszenie NoN sens jest dla Was . To My, członkowie i Zarząd w jednym (aktualnie przybyło jeszcze 2 członków) w sposób prosty i przystępny damy odpowiedzi na te i inne pytania.

BRACIA I SIOSTRY NIE BŁĄDŹCIE I NIE SZUKAJCIE PRAWDY, PRAWDA ZAPISANA JEST PONIŻEJ,
... i jest brutalna, gdyż:

ŻYCIE SAMO W SOBIE NIE MA ŻADNEGO SENSU

Lecz nie martwcie się, sytuacja nie wygląda wcale tak źle jakby się mogło wydawać. Fakt, iż życie samo w sobie nie ma żadnego sensu nie oznacza bowiem, że nie możemy mu wspomnianego sensu nadać. No ale do rzeczy ...

Istota życia opiera się na dwóch filarach:
I) ZASPOKAJANIU POTRZEB
II) PODEJMOWANIU DECYZJI

Ad.I) Jeśli chodzi o zaspokajanie potrzeb - idealnie opisuje je tzw. Piramida Maslowa (taka jestem mądra po zajęciach z mikroekonomii i psychologii), która mówi, że w życiu zaspokajane są najpierw potrzeby niższego rzędu, a gdy już je zaspokoimy, to „bierzemy się” za te, które stoją w hierarchii potrzeb wyżej. Hierarchia potrzeb według pana Maslowa wygląda tak:



1) Potrzeby fizjologiczne – czyli jedzonko i „pićko”, siusiu i kupka, „lulu”, „bara-bara”, żeby mieć na sobie szmatki i żeby nam nie kapało na głowę jak śpimy - gdy nie są zaspokojone to reszta potrzeb chowa się po kątach – tak, tak moi kochani, człowiek to mądre zwierzę, ale wciąż zwierzę funkcjonujące na tych samych zasadach co Burek sąsiada czy też małpa w afrykańskiej dżungli.

2) Potrzeby bezpieczeństwa – wymienia się tu zabezpieczenie przed chorobą, bezrobociem, kalectwem itd. Ogólnie rzecz biorąc chodzi o to, by w spokoju przetrwać kolejny dzień/tydzień/rok i żeby mieć chociaż teoretyczne poczucie, że pewne rzeczy nie zmienią się w tym czasie na gorsze, czyli poczucie tzw. stabilizacji czego brak u nas w skali makroekonomicznej a dopiero w skali mikroekonomicznej...

3) Potrzeby przynależności – czyli to żeby inni nas akceptowali, lubili, kochali, żebyśmy czuli się częścią jakiejś grupy i tego typu pierdoły ... bo przecież jak ktoś jest samotnikiem to ma wspomniane rzeczy głęboko w „czterech literach”. No ale że człowiek zwierzęciem stadnym jest, więc dyskutować z przyrodą nie będę ;)i zaproszę tych wyrzutków do naszego Stowarzyszenia, a niech się czują przynależni...

4) Potrzeby uznania – ta nazwa mówi sama za siebie. Lecz uwaga! Nie chodzi tu o to, żeby mieć poważanie, szacunek, prestiż i uznanie tylko w oczach innych, lecz przede wszystkim, żeby MIEĆ SZACUNEK WOBEC SAMEGO SIEBIE, bo jeśli my siebie szanujemy to inni też nas będą szanować. Ot taka mała „razowa mądrość” ;)

5) Potrzeby samorealizacji – czyli rozwijania siebie, swoich zainteresowań i zdolności, poszerzanie wiedzy, a także szeroko rozumiany „rozwój duchowy”, który w niektórych piramidach jest wymieniony osobno, na samym czubku jako „6” ale za cholerę nie wiem dlaczego :)

Trawka na łące, grzybek w lesie, rybka w jeziorze, żmija na pustyni, goryl w dżungli oraz przeciętny Kowalski – WSZYSCY zaspokajają swoje potrzeby, z tym że niektórzy zatrzymują się na 1, inni na 3, a jeszcze inni dochodzą do piąteczki.


cdn....

niedziela, 23 stycznia 2011

Bez sens.

Bezsens – coś absolutnie głupiego. Jest tak idiotyczne, że nikt na to nie może patrzeć, ani tego słuchać.
Jednak nie o taki bezsens mi chodzi.
Chodzi o bezsens życia, istnienia, czynienia czegokolwiek...chodzi o depresję?!
Nie...trzymam się myśli,że chodzi mi o bezsens.

Istnieją różne rodzaje bezsensów, którymi wszyscy pogardzają, albo odwrotnie: czczą je i sami chcą się nimi stać.Jako i ja i moja siostra.

Oto one:
Bezsens zwyczajny (Bezsensus Głupus Alus Niezbytus Nomalnus) cechuje się jedną wielką paplaniną bez składu i ładu. Jak rozpoznać bezsens zwyczajny? Ludzie będą się gapić na jakiegoś człowieka i wytykać go palcami. Człek zaatakowany przez bezsens zwyczajny będzie plótł coś w stylu Ja lubić amciu amciu e-e i komar mnie ty rowerek bum-bum jesteście worek. Oczywiście wtedy dzwoń po pracowników wariatkowa.

Bezsens dziecięcy (Bezsensus czasamus przemijus samus alus niemusus wcalus) najczęściej atakuje dzieci w wieku od urodzenia do 3 latek. Jeśli się nie uczy dziecka mówić, wtedy utrzymuje się dłużej. Czasem przemija sam, a czasem nie, a jak nie przemija to spójrz w kalendarz. Może twój dzieciak nie ukończył 3 roku życia. Dziecko rodzi się z tą wadą wymowy, a jeśli się nie rodzi, to masz kłopoty. Jeśli się urodziło, ale potem nie gada nic, to po prostu jest rybą.
Bezsens Wikipedyczny (Bezsensus Wikipedicus) - najgorszy z możliwych rodzajów bezsensu. Dzieło szatana stworzone by siać zamęt i ogłupiać ludzi za pomocą kłamliwej Wikipedii.

Bezsens pIsAnY (Bezsensus alus paskudnus odmianus nius idealnus dlus pisarzus ijus równius artystus) – zŁoŚlWa OdMiAnA bEzSeNsU. jEśLi,TwÓj KoLeGa Z rOdZiNy AlBo Ty Ma BeZsEnS pIsAnY tO sIę BóJ. bO nIe! MoŻeSz ZoStAć PiSaRzEm? Bo PiSzEsZ sAmE gŁuPoTy...TyPu ;Faergshgkshkgzhslk{Tygd}.!?,:.)(ssc.

Jak zapobiegać bezsensowi? To bardzo proste:
...
Nic nie rozumiesz? To dobrze,to znaczy że jesteś zdrowy. Nie potrzebny ci ten wzór. No chyba że się jeszcze trochę boisz, to tu jest łatwiejszy:
...
Łykaj aspirynę nie częściej jak 60 razy na minutę, dużo chrap i zachowuj się w miarę normalnie.

Historia bezsensu jest bardzo krótka

Kiedy człowiek zobaczył (i poczuł), że ogień grzeje, z radości nie mógł wydusić czegoś sensownego i wydał serię niekartykułowanych, cokolwiek to znaczy, dźwięków. Zdarzyło się to o godzinie 4:00 rano. Grupka przyjaciół tego człowieka rozniosła o tym wieść i tak kilka procent świata jest chore na bezsens. Czemu? Bo dzień wcześniej człowiek powiedział swoim kolegom, że jutro o 4:00 pokaże język mądrości. Ale nazajutrz o tej godzinie wynalazł ogień. I tyle.


Bezsensem często w swoich wypowiedziach posługują się kłamcy i politycy (to to samo)


Znaczy się nasze Stowarzyszenie musi z czasem przerodzić się w partię. Oby tylko nazwa nie była zastrzeżona.


Żrodło wiedzy: Nonsensopedia

czwartek, 20 stycznia 2011

NoN sens.

W pewien dołujący dzień, razem z siostrą postanowiłyśmy założyć Stowarzyszenie "NoN sens" dla ludzi odczuwających bezsens życia.Posiada ono dokładnie dwóch członków.Wyborów samorządu jeszcze nie było.
Jesteśmy na etapie tworzenia haseł i ideologii.
Pierwsze, może i nie udane, ale jakże ważne:
Bo życie jest bez sensu a Polska jest najważniejsza.

Wytropiłam w internecie już jakiegoś wroga naszej myśli, co świadczy o tym,że zostałyśmy zauważone.
Oto co pisze ten dureń:

"Dziękuje za:

-Bałagan , który muszę posprzątać po imprezie, bo to oznacza, że mam przyjaciół,
-Podatki, które muszę zapłacić, ponieważ to oznacza, że jestem zatrudniony,
-Trawnik, który muszę skosić, okna, które trzeba umyć, i rynny, które wymagają naprawy, bo to oznacza, że mam dom,
-Ubranie, które jest troszeczkę ciasne, ponieważ to oznacza, że mam co jeść,
-Cień, który patrzy, kiedy pracuję, bo to oznacza, że jestem na słońcu,
-Ciągłe narzekanie na rząd, ponieważ to oznacza, że mamy wolność słowa,
-Duży rachunek za ogrzewanie, bo to oznacza, ze jest mi ciepło,
-Panią, która siedzi za mną w kościele i drażni swoim śpiewem, ponieważ to oznacza, że słyszę,
-Stosy rzeczy do prania i prasowania, bo to oznacza, że moi ukochani są blisko,
-Budzik, który odzywa się każdego ranka, ponieważ to oznacza, że żyję,
-Zmęczenie i obolałe mięsnie pod koniec dnia, bo to oznacza, że byłem aktywny".

środa, 12 stycznia 2011

Blue Monday.

O długim styczniu pisała Stardust . Zaczęłam myśleć o tym dlaczego on taki długi...i co się na niego składa?

Pomimo że ma 20 dni roboczych wydaje się taki długi...bo:

Właśnie w styczniu wypada najgorszy dzień roku: w poniedziałek 24 stycznia.
Naukowcy podobno są w stanie to udowodnić, nawet za pomocą wzoru matematycznego.

Do tej pory myślałam, że najgorszy i najlepszy dzień w roku to sprawa indywidualna. Że szczęśliwe - bądź też pechowe - zdarzenia losu określają poziom naszych dni, a natężenie tych zdarzeń sprawia, że możemy powiedzieć "to był najszczęśliwszy dzień w tym roku" albo wręcz odwrotnie.
Otóż nieprawda.Jednak naukowcy wzięli się i za to (ciekawe kto im za to płaci?)

Naukowe dowody.

Wzór na najgorszy i najlepszy dzień w roku został opracowany w 2004 roku przez Cliffa Arnalla, współpracującego z Cardiff University. Twierdzi on, że biorąc pod uwagę kilka czynników, jesteśmy w stanie obliczyć taki dzień w roku.
Oto wzór:

gdzie:
W - pogoda (ang. weather)
D - dług, debet (ang. debt)
d - miesięczne wynagrodzenie
T - czas od Bożego Narodzenia (ang. time)
Q - niedotrzymanie postanowień noworocznych
M - niski poziom motywacji (ang. motivational)
Na - poczucie konieczności podjęcia działań (ang. a need to take action)

Według niego najgorszy dzień w roku przypada zawsze w poniedziałek w trzeciej dekadzie stycznia, czyli w tym roku jest to 24 stycznia 2011. Autor tej teorii nazwał ten dzień "blue Monday" – czyli, w wolnym tłumaczeniu, "smętny poniedziałek".
Dzień ten ma być wspólny dla większości ludzi w naszej części świata (północnej i zimnej).
Czy to prawda? Co z popularnym trzynastym w piątek? A długie, ciemne, listopadowe dni, kiedy to wszelkie wyszukiwarki internetowe odnotowują największe zainteresowanie słowem "depresja"? Dlaczego inne dni nie mogą przystąpić do tej konkurencji?

Jak zamienić najgorszy dzień roku w coś odrobinę radośniejszego?
Jak wygląda wzór na BARDZO udany dzień?

Jest prosty: O + (N xS) + Cpm/T + He


Szczęście każdego z nas jest sprawą indywidualną. Jednak Cliff Arnall twierdzi, że istnieje ogólny wzór. I według jego obliczeń szczęśliwy dzień wypada właśnie 17 czerwca.

O + (N xS) + Cpm/T + He - tak wygląda magiczna formuła naszego szczęścia.
O - oznacza, jak często zdarza się nam wychodzić z domu.
N - to nasz kontakt z naturą.
S - kontakty ze znajomymi, sąsiadami. Cpm - to miłe wspomnienia z dzieciństwa.
T - średnia temperatura powietrza.
He - nasze wakacyjne plany.

Argumentacja

Podobno w naszej części Europy w trzeciej dekadzie stycznia co 3 człowiek cierpi na depresję. A patrząc na skomplikowany wzór opracowany przez dra Arnalla, można odnieść wrażenie, że rzeczywiście ma on rację. Wśród czynników określających najgorszy dzień w roku znajdują się: pogoda, czas, który upłynął od świąt, długi, niski poziom motywacji, czas, w którym nie dotrzymaliśmy naszych noworocznych postanowień, poczucie, że musimy coś ze sobą zrobić.

Pogoda wydaje się oczywistym argumentem. Zimno, ponuro, niski stopień nasłonecznienia w ciągu dnia.
Wydajemy na święta ogromną ilość pieniędzy. Najpierw prezenty świąteczne, na które niejednokrotnie zaciągane są długi lub czyszczone do zera limity kredytowe. Potem poświąteczne wyprzedaże, na które uruchamiane są absolutne rezerwy finansowe. W trzecim tygodniu nowego roku przychodzą rachunki, wyciągi z kart, pierwsze raty kredytowe.

Często jest to moment, kiedy orientujemy się, że nasze możliwości finansowe są znacznie mniejsze niż zadłużenie. To także czas, w którym zaczyna nam brakować pieniędzy na zwykłe życie. Poprzednia wypłata, która była przed świętami, już dawno odeszła w zapomnienie, do następnej jeszcze kilka dni i trzeba to jakoś przetrwać.

Czas, który upłynął od świąt, jest na tyle długi, że zdążyliśmy się już nacieszyć prezentami, pochwalić wszystkim znajomym. Od kilku tygodni nic nowego się nie wydarzyło, nie ma też na co czekać. Następne święta dopiero za rok, a do wakacji daleko. Dzień do dnia podobny. Opadły świąteczne emocje, trzeba było wrócić do normalnego rytmu pracy po świątecznym lenistwie i obżarstwie. Nic z tych przyjemnych rzeczy nie jest już naszym udziałem. Za to, zamiast bujać w obłokach, musimy znów wpaść w codzienną rutynę, dotrzymywać terminów w pracy, wstawać rano, a perspektywa następnego czasu wolnego jest daleko przed nami.

Czas jest nieubłagany. Odmierza on wszystko, co robimy w naszym życiu. I to czego nie robimy też. Np. jeśli nie spełniamy naszych noworocznych postanowień. Podobno trzy tygodnie po sylwestrze zdajemy sobie sprawę, że nie rzuciliśmy palenia, nie dotrzymaliśmy diety, nie zrobiliśmy miliona rzeczy, które obiecaliśmy sobie tak niedawno.

To wszystko wpływa na nasz niski poziom motywacji. Znów nam się nie udało, więc czy jakiekolwiek wysiłki mają sens? Czy tylko nas pogrążają w depresji? Zaczynają nas dręczyć wyrzuty sumienia, że powinniśmy coś ze sobą zrobić, podjąć jakieś działania. Że coś w naszym życiu powinno się dziać… tylko sił nam na to wszystko brak. Brak też optymistycznych perspektyw na przyszłość: pogoda nie poprawi się jeszcze przez wiele tygodni, przeciągająca się recesja przygnębia jeszcze bardziej...podatki, i cała nasza polska rzeczywistość.

No i najgorsze… to znów jest poniedziałek.

Z niektórymi wyznacznikami można dyskutować.

Na przykład: co na kwestie meteorologiczne powiedzą ci wszyscy, którzy nie mogą się doczekać stycznia i związanego z tym białego szaleństwa? W wielu częściach Europy fani narciarstwa przeżywają entuzjazm i nieopisane szczęście! Alpy w tym czasie doświadczają istnego najazdu turystów, dla których styczniowe mrozy to wręcz wymarzona pogoda, na którą czekali cały rok. Tatry, Karpaty i inne mniejsze i większe pagórki także cieszą się ogromną popularnością.

Poza tym jak głosi staropolskie powiedzenie "na Nowy Rok dnia przybywa na barani skok" – czyli dni robią się coraz dłuższe, mamy coraz więcej światła.Powoli wraca nadzieja, że będzie coraz lepiej.

Najlepsze 340 dni w roku

Musimy jakoś przeżyć ten najgorszy dzień.
Po pierwsze – rano trzeba o siebie zadbać. Ładnie się ubrać, uczesać, przygotować do wyjścia. Jeśli dobrze wyglądamy - zwykle też lepiej się czujemy. Jeśli gnębią nas problemy – warto się spotkać z przyjaciółmi. Wyżalić, wypłakać, porozmawiać. Przypomnieć sobie też, co dobrego dzieje się w naszym życiu. Posłuchać historii i smutków innych ludzi, to często uświadamia nam, że wcale nie jesteśmy w takiej złej sytuacji. Innym sposobem na pokonanie noworocznej depresji jest dobra książka i kieliszek wina. Można też udać się na basen, siłownię, aerobik albo pobiegać wokół parku – podobno ćwiczenia poprawiają nastrój.

Pozytywną stroną "najgorszego dnia w roku" jest to, że styczniowy poniedziałek szybko minie, a potem czeka nas co najmniej 340 dobrych i najlepszych dni w roku!

Według wzoru Arnalla najszczęśliwszy dzień w 2010 roku powinien przypaść na piątek, 17 czerwca.