Plac Matejki.

Dawno w Krakowie nie bywałam.Sporadycznie, okazyjnie. Kiedy zbudowano tu Galerię na miejscu dworca autobusowego, zburzono mi bar "Smok", nie mogę dojść do ładu w rozplanowaniu przestrzennym tego miejsca. Ni jak nie może mi się to poukładać w głowie.
Dlatego planuję tego lata pojechać do Krakowa i przejść na nogach Stare Miasto, zajrzeć w każdą dziurę, pozaglądać do galerii sztuki itp.Muszę sobie odświeżyć Kraków.
Póki co jeżdżę do Krakowa trzy razy w tygodniu na szkolenie. Mam je nieopodal Placu Matejki na ul. Filipa.
Zrobiłam ostatnio parę zdjęć placu. Niezwykle urokliwe miejsce.





Plac Matejki znajduje się między ulicą Basztową a Warszawską. Mieści się na północ od Rynku Głównego, na terenach dawnego Kleparza. Kleparz został przyłączony do Krakowa w 1791 roku. Jednak jego zabudowa rozpoczęła się dopiero w XIX i XX wieku.

Niegdyś teren ten był przedpolem Barbakanu, fortu broniącego głównego wjazdu do miasta. Dlatego, ze względu na to, że był to punkt strategiczny, nie był on zabudowany. Dopiero później powstały budynki, takie jak Izba Przemysłowo-Handlowa, Bank Polski, Akademia Sztuk Pięknych (kiedyś marzyłam by tu studiować).


Na Placu Matejki znajduje się pomnik Grunwaldzki. Powstał w 1910 roku w 500. rocznicę zwycięskiej bitwy pod Grunwaldem. Przed pomnikiem znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza – symboliczny grób, marmurowa płyta, upamiętniająca poległych na polach bitew.

Czy jesteśmy źli?

Ktoś opowiedział mi takie zdarzenie:

"Dziś coś sie stało i boję się.
Jadę autem ruchliwą ulicą, dość wolno. Pada deszcz. Po mojej prawej stronie, chodnikiem idzie zgarbiona staruszka. Nagle upada na chodnik i leży. A ja dalej jadę. Jeszcze jakieś 20m.
Zatrzymuję auto z boku drogi,ale nie wysiadam. Mija mnie mężczyzna na rowerze i zatrzymuje się przy staruszce. Ja dalej siedzę w aucie i łapię za telefon i wybieram 999,jednocześnie obserwuję w lusterkach co się dzieje z babcią - ciągle leży.

Zgłasza się pani dyspozytor. Tłumaczę co i gdzie. Ta pyta mnie o nazwisko - a ja.... no własnie... a ja nic. Rozłączyłam się. Nie potrafie sobie wybaczyć. Gnębi mnie to. To i jeszcze coś. Nie chciałam podać nazwiska i nawet nie wiem dlaczego. Gryzie mnie to bardzo. A co jeśli uznali to za fałszywe zgłoszenie i nikt nie przyśle karetki?A co jeśli dotrą do mnie i będę miała kłopoty?

Poza tym wszystkim to gryzie mnie również to ,jaką ja jestem egoistką. Martwię się o konsekwencje a nie o staruszkę. Jestem złym człowiekiem i boję się. Nie chce być taka. Wiem. Jestem uszkodzona i nie lubie samej siebie. Nie chce taka być!"

Czy tacy powoli się stajemy: obojętni na los innych ludzi?

W wyobraźni symulowałam kiedyś podobne zdarzenia i swoje zachowania. I nie wiem jakbym się zachowała, ale wiem że: tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono.

Kiedyś zadałam sobie pytanie: a co by było gdybym to ja potrzebowała pomocy? Czy nikt by mi nie pomógł? Czy znieczulica jest aż tak wielka?

Teraz zacytuję Wikipedię i zaszczepię tu trochę teorii:

Altruizm (łac. alter - inny, drugi) - zachowanie w obrębie danego gatunku, w wyniku którego osobnik tak się zachowujący ponosi pewne koszty wobec innego, który z kolei zyskuje. Jest to jedno z typowych zachowań zwierzęcych zwiększających ich łączną wartość przystosowawczą.
Potocznie altruizm definiowany zazwyczaj jest jako postawa przeciwstawna egoizmowi, u podstaw której leży bezinteresowna troska o dobro innych osób.

Empatia (gr. empátheia "cierpienie") - w psychologii zdolność odczuwania stanów psychicznych innych istot (empatia emocjonalna), umiejętność przyjęcia ich sposobu myślenia, spojrzenia z ich perspektywy na rzeczywistość (empatia poznawcza).

Współczucie - stan emocjonalny, w którym jeden człowiek solidaryzuje się z inną osobą cierpiącą i wyraża głębokie ubolewanie okazywane komuś nieszczęśliwemu. Współczucie jest bardzo ważne w życiu człowieka, gdyż jest to rodzaj pomocy emocjonalnej.

Czy naprawdę jesteśmy tacy źli? Nie wszyscy, bo jednak ludzie sobie pomagają. W naszych głowach jednak pojawia się dylemat: a potem będą mnie ciągać, przesłuchiwać itp? Czy dlatego jesteśmy głusi i ślepi na przemoc domową, na przemoc na ulicy?
Myślimy: to nie moja sprawa i udajemy, że nic się nie dzieje.
Dlaczego jednak tak interesujemy się życiem innych ludzi (widzimy ich niepowodzenia, cieszymy się z nich, obgadujemy itp), a udajemy brak zainteresowania, gdy trzeba komuś pomóc? Czy jesteśmy egoistami? Czy jesteśmy mało inteligentni emocjonalnie?

Z obserwacji własnego środowiska wiem,że ludzie są wredni albo na takich akurat trafiłam.
W swoim życiu spotkałam PRAWDZIWYCH LUDZI, współczujących,z dużą dozą empatii,serdecznych.Wśród nich doznałam wielu wzruszeń,niejednokrotnie zaskakiwali mnie dobrocią i szczerością.
Niestety w innym rejonie Polski niż mnie przyszło żyć.

Mój mąż stwierdził,że chciałby tam mieszkać,wśród nich i że kiedyś to się stanie.

Opiszę kiedyś tych ludzi,obcych,serdecznych choć często biednych.

Praca, biznes....

Nie myślcie jednak,że sobie tak siedzę i biadolę nad swoim losem.
O rozwoju swojej kariery ładnie napisała Vivien na swoim blogu.

No ja też zadbałam o swoją karierę i rozwój. Podobnie jak ona.
Specjaliści od e-biznesu,Super Sprzedawcy na Allegro i inni tej maści radzą, by znaleźć niszę, potem założyć stronę, nauczyli pisać poprawne ogłoszenia, badać rynek itp.

I co? Niszę? Nie istnieje chyba coś takiego. Polacy są bardzo kreatywni. Wszystko chyba już wymyślili.

Założyłam stronkę czyli bloga. Panowie pisali,że fajnie jak robimy to co lubimy, bo wtedy jesteśmy kompetentni.
Napisałam oferty do swoich decupażowych prac na Allegro wg wskazań panów od e-biznesu i szlag trafił sprzedaż. Do tej pory mi szło. Teraz sprzedaję : zero.

Wszystko to piękna teoria. Czyli mój biznes nie wypalił.

Szukam pracy po portalach ogłoszeniowych, wysyłam oferty i nic.
Zapisałam się do portalu społecznościowego Profeo i nic.

Na szkoleniu uczą nas jak szukać pracy. Wypełniłam wszystko oprócz jednego: szukanie po znajomości.
Nie mam znajomości.

Wiecie,że pracodawcy najpierw szukają pracowników wśród znajomych? Wolą poleconych. Ostatnią rzeczą jaką robią to ogłoszenia na portalach i w gazetach.
A My- pracobiorcy szukamy przede wszystkim w ogłoszeniach.

Trudno więc nam się spotkać.

Smutno mi.

Kurs jest dosyć ciężki, ale czego się spodziewać? Jednak muszę stwierdzić,że jestem w żywiole. JA to jednak lubię. Zapomniałam jak bardzo, przez te lata pracy w mojej obecnej firmie.
Jest nas 14 osób.Tłumaczą, gadają do nas, ćwiczenia i dalej wio z programem.
Grupa całkiem fajna.
Tylko tyrania mam trochę,bo 3 razy w tygodniu po pracy jadę do Krakowa i siedzę tam do nocy.

Ponieważ pogoda nie nastraja optymistycznie, czasem zastanawiam się po co mi to. I tak nie mam szans na zmianę pracy.
Nikt nie szuka starych bab po 40-tce, bez studiów.

I przyjdzie mi dalej zdychać w firmie która płaci 700 zł i utrzymuje mnie na 4/5 etatu, podczas gdy wszyscy znajomi i przyjaciele "królika" już pracują na pełny etat.

W obecnej sytuacji po zapłaceniu wszystkich opłat, nie mam za co żyć.
Jednak mój kochany mąż ma na papierosy.
Co tam życie. Fajki muszą być.Nałóg? A może egoizm?
Prosiłam, błagałam , szantażowałam....nie pomogło.
Znaczy się papierosy są naj....to niech żyje z nimi....

Kurs rozpoczęty!

Wczoraj wieczorem oficjalnie rozpoczęłam dokształcanie na kusie Samodzielny Księgowy.
Projekt UE Kapitał Ludzki.

Kurs trochę potrwa , do końca listopada. Po pracy, jazda do Krakowa i powrót o 22.00. Trochę się zmęczę.
Dostaliśmy kupę materiałów, kalkulator, torbę na książki i kubek termiczny (taki gadżet).
W domu zajrzałam do książek i się przeraziłam. Ogrom materiału. Już zapomniałam ile tego jest. Twierdzą ,że jest to materiał ze studiów ekonomicznych.
Mamy nawet opasłe ćwiczeniówki do rachunkowości.

Nauczą nas pisać CV, list motywacyjny, biznes plan (pod wykorzystanie środków unijnych), powiedzą jak założyć firmę, jak wziąć dotacje z UE.


Jeśli by to wszystko pomieściło się w mojej głowie, to byłoby super.Boję się , bo pojemność mojej mózgownicy maleje z dnia na dzień.

Kurs fajnie prowadzony, w dobrej atmosferze, z dobrymi wykładowcami ( z Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie), z psychologami, z doradcami personalnymi.

Po wielu tygodniach ciemności, wczorajszy udział w kursie spowodował u mnie nawrót manii. Manie są fajne.Nagle jestem zdrowa, pogodna, gadam jak najęta, mam plany na przyszłość.Jestem nakręcona, mogę góry przenosić, mam napad ADHD.

Ale moje JA wie,że to nieprawda, że rzeczywistość jest inna,że ciemność znów przyjdzie.Co z tego,że wiem. Ten stan jest tak przyjemny...chciałbym w nim trwać....

Tandeta lat 80 tych.

Wrócę do tandety jeszcze na chwilę.Do tandety w modzie.
Choć znawczynią mody nie jestem....
Otórz Coco Chanel do swoich słynnych kreacji dodawała elementy tandety, tandety kontrolowanej.Była to sztuczna biżuteria.Oczywiście dobrej jakości.Ona jako jedna z pierwszych rozpoczęła współpracę ze Svarowskim.
No i przypomniało mi się: lata 80 te.
Mówi się,ża moda ówczesna była tandetna. I owszem.Jednak Polki były kreatywne.Tego nie można im (nam) odmówić. W sklepach nie bylo nic lub nudna garderoba.No to tworzyło się bluzki i spódnice z tetry (materiał na pieluchy) i farbowało w barwnikach,które co pranie puszczały.To nic.Nosiłam marynarki w kwiatki, uszyte przez moją mamę, spodnie z drelichu,przeszyte ze spodni roboczych mojego ojca(nie do zdarcia).Miałam bluzy uszyte z barchanowych podkoszulków (z podkoszulków,które tata dostawał w pracy)i ufarbowane, oraz z haftowanym jakimś znaczkiem malutkim na piersi.Koleżanki zazdrościły mi tych bluz.Pamiętam jak kupiłam sobie czerwone sztruksy, jak chodziłam w spodniach sindbadach w kolorze khaki.No i trampki. Z racji mojego umiejscowienia na mapie Polski:Maków Podh. kupiłam raz wymarzone czeskie trampki, oczywiście z przemytu.
Szczelne granice?Górale sobie radzili.Dokonywali zamiany plecaków z Czechami w górach, w lesie.Co Czesi od nas brali -nie wiem.Polacy brali trampki, tenisówki,ubranka dla dzieciątek,Lentilki,czekolady itp.
Handel miał się dobrze.
Wrócę do trampek.Były to tak naprawdę półtrampki, białe, na białej podeszwie gumowej , z jakimiś małymi paseczkami. I wiecie co? Były nie do zdarcia.Prałam i chodziłam w nich przez 3 lata.Dzisiejsze buty, półbuty tyle nie wytrzymują a wtedy trampki wytrzymywały.Czeskie trampki.Obiekt pożądania.
A propos wyrobów czeskich i biżuterii ówczesnej:mieliśmy biżuterię plastikową (jak i dziś)marnej jakości, w szkole uczono nas jak zrobić dla mamy korale z makaronu(cóż za zaradność).Jednak był taki rodzynek w świecie komuny: Jablonex.
Wspaniała czeska biżuteria w doskonałej jakości.Kupiłam wówczas sznur pereł z Jablonexu i....mam je do dziś.Farba nie oblazła,koloru nie zmieniły.
To był kolejny obiekt pożdania...biżuteria z Jablonexu.

Czy tamte lata były tandetne?
Może i były.

Były krzykliwe, kolorowe, plastikowe.Były piękne.Dodawały radości do szarzyzny dnia.
Były to lata gdy ekspolodowało wszystko: kolory ubrań,rock,napuszone fryzury,Solidarność.

W ciekawych czasach przyszło nam żyć.

P.S.
Miałam też spodnie uszyte z płótna żaglowego. Wyjątkowo wytrzymałe.

Róż, piórka czyli tandeta codzienna.

Wczoraj portale podały news dnia: Jola Rutowicz w wekend zarobiła 80 000 zł.No i woziła się ferrari.Zarobiła tę kasę za bycie twarzą Targów Erotycznych.
Musi być,że Jola jest sexi. :-)

Świat stanął na głowie i postawił na tandetę.

Droga do sławy przechodziła swoje etapy rozwoju.
Najpierw osiągnięcie szczytu kariery wymagało wysiłku i jakichś umiejętności,
potem przyszła era skandalu – chcesz być sławny, zrób awanturę.
Teraz, pojawiła się nowa tendencja – do sławy przez tandetę. Nie trzeba ani się wysilać, ani szokować innych swym niekonwencjonalnym zachowaniem, wystarczy postawić na powierzchowność i totalny brak krytycyzmu.

Polskie sławy, takie jak Doda czy Jolanta Rutowicz, szokują swym podejściem do życia. Jednak wiele osób, zastanawia się nad prawdziwością tego obrazu, który jest kreowany m.in. przez te panie.
Czy Doda naprawdę nie potrafi myśleć dojrzalej? Czy Jolanta Rutowicz naprawdę myśli tylko o swych paznokciach i konikach? Czy naprawdę są takie głupie i głupsze?

Choć muszę pochylić czoło nad Dodą.
W tv Style Pani Kwaśniewska pochwaliła Dodę , za to że ta bawi się tandetą i tak naprawdę to tandeta kontrolowana.

Doda jest po prostu poczciwą swojską dresiareczką, ze wskazaniem na swojskość. Jest idealnym dopełnieniem dla każdego swojskiego chłopaka, jakich przecież wielu. Chłopaka z tuningowanej beemki, w skórzanje kurtce, jasnych szerokich dżinsach, z mięsistym karkiem przyozdobionym niewielką główką i złotym łańcuchem.
Wielu wzdycha do Dody, podziwia jej ciało i intelekt (min.moi koledzy z pracy).

Jola - jej przeciętność i nieprzeciętność zostały nagrodzone.Wiedzie sobie leniwie życie bogacza i czasem wypowiada się w mediach.A jak już coś powie, to znowu są newsy na pierwsze strony gazet i portali.

Czy tworzony przez nasze gwiazdy image, jest tylko medialną kreacją? Ciekawe czy same to wymyśliły, czy może za ich ‘sukces’ odpowiedzialni są fachowcy od PR-u?

Często zadowalamy się tym, co wzbudza emocje, a nie prowokuje do inwestowania zbyt wygórowanej porcji wkładu intelektualnego. Dlatego jest coś takiego jak np. muzyka niszowa.Skierowana do konkretnego, nie masowego odbiorcy. Wymaga wkładu intelektualnego do jej stworzenia jak i odbioru.

Tandeta jest bardziej zrozumiała, trafia więc do szerszej rzeszy odbiorców.
Tandetę można z łatwością krytykować. A czegóż my tak nie kochamy jak narzekania i krytykowania innych! Ile jadu jest na forach wszelkiej maści....

Jola zaczyna się tam, gdzie kończy się Doda. Doda ma pewną pozycję na rynku tandety, ale czy aby na pewno PEWNĄ?

Starość juz po 40-tce?.

Starzeję się, tu mnie strzyka, tam mnie rąbie...Wzrok zawodzi.Bierze mnie na wspominki i ciagnie do ziemi (stąd skrzynki na balkonie). Dzieci duże...nie mam tyle pracy w domu, to znalazłam sobie zajęcie-decoupage.Za namową córki i ciągłym chwaleniem mnie wzięłam się w ogóle za decoupage. Z ogromnym zacięciem maluję, lepię i skrobię.Wszystko co mnie otacza w mojej wyobraźni zostało już zdekupażowane. Efekty mojej pracy? Raczej marne, bo nie mam talentów.Ale cieszy mnie sama praca.

Ostatnio nie mam co i dla kogo robić. No to znalazłam sobie inne zajęcie: zapisałam się na kurs organizowany z funduszów UE w Krakowie: samodzielny księgowy. Trwa 1/2 roku. 3 razy w tygodniu po pracy będę jeździć do Krakowa (50 km)i siedzieć po 4 godziny i się uczyć. Na starość się będę uczyć .

Jednak cieszę się choć będę umordowana.
Może w końcu zmienię pracę?

Ktoś mi kiedyś powiedział,że mój zapał trwa góra rok. I nie pomylił się. Zaczęłam książkę pisać- nie skończyłam. Zaczęłam malować-wymiękłam. Decoupage- nachodzi mnie zwątpienie.
Może kurs zdążę skończyć.

Dyskryminacja i szowinizm.

Czy czujesz się dyskryminowana? TAK? NIE?
Dyskryminacja to nie odczucie/uczucie tylko fakt społeczny.

Pewnego dnia w moim domu wywiązała się dyskusja na temat feminizmu i dyskryminacji między mną I moim ukochanym.
Nie jestem wojującą feministką a on nie jawił mi się nigdy jako szowninistyczna świnia, ale wkurzył mnie.

On: Dyskryminacja w Polsce? Gdzie? Tak jak w Polsce mają kobiety, to nigdzie nie mają. Popatrz u Arabów...(ble, ble)
Ja: Tak. Kobiety zarabiają mniej będąc na tym samym stanowisku, co facet. Dlaczego?
On: A gdzie Ty widziałaś takie kobiety? U mnie w firmie jest odwrotnie.
Ja: No ja.
On: No tak. Ty.
Ale to Wy idziecie na wcześniejszą emeryturę (dowód na dyskryminację mężczyzn) , to Wy zachodzicie w ciążę, macie dzieci, które mogą zachorować,Wy bierzecie opiekę na te dzieci.
Ja: A kto te dzieci robi?! Czy my jestesmy wiartopylne?!Czy to nie są Wasze dzieci-facetów? Czy Wy nie możecie brać części macierzyńskiego (tacierzyński), czy opieki nie możecie brać gdy dziecko zachoruje?! Możecie!
On: Ale kobiety biorą wolne a nie faceci.
Ja: No bo jak policzę ile Ty stracisz na opiece a ile ja, to wychodzi,że lepiej bym ja siedziała w domu i ja traciła. No bo zarabiam mniej niż Ty (dzięki dyskryminacji).


Przerwałam tę dyskusję, bo wkurzenie moje osiągnęło zenit i mogło dojść do rękoczynów.
Wniosek: mój facet to szowinista.
Po rozmowie z kolegami w pracy okazuje się,że nie tylko mój mąż ma tę dolegliwość.


Padają argumenty wyświechtane i stare jak świat (na nic orginalnego ich nie stać) :
to natura stworzyła kobiety, do siedzenia w domu, zajmowania się dziećmi.

Natura? A skąd taki wniosek? Budowa naszego ciała jest dopasowana do zlewozmywaka? do noszenia dzieci?

Faceci wiedzą lepiej.

Nie rozumiem argumentów, że nie jesteśmy stworzone do przewodzenia, nie potrafimy zarządzać grupą ludzi, albo mamy takie czy inne predyspozycje. Skąd takie wnioski?
Dlaczego tak się generalizuje? Większość z nas pracuje na dwóch etatach, potrafi tak wszystko zorganizować, by jeszcze mieć czas dla dzieci. Mamy podzielność uwagi.

Dyskryminacja w Polsce, może nie jest drastyczna, ale istnieje i walczyć z nią należy. Pierwszym krokiem do walki z nierównością będzie przyznanie się do tego, że ona jest. Kiedy większość polityków, a także 'zwykłych' Polaków i Polek powie, że widzi ten problem - będzie to krok milowy na drodze do równouprawnienia. 

A tu przykład dyskryminacji słownej na wesoło:
http://pisanka.dzienniki.styl24.pl/wpis.php/id,291475/title,dyskryminacja-kobiet-na-wesolo-/

Nasze seriale.

Lubię oglądać w tvn style cykl "66 niezapomnianych.." - m.in. 66 niezapomnianych chwil telewizji, scen filmowych, piosenek, skandali czy ikon popkultury.
Niedawno rozpoczęła się seria "66 niezapomnianych seriali".


Czy można wyobrazić sobie telewizję bez seriali? Od zarania dziejów nam towarzyszą.
Ostatnio przypomnieli takie seriale jak:

- seriale S. Jędryki.
-"13 posterunek"
-"Aniołki Charliego"
-"Ekstradycja"
-"Noce i dnie"
-"Ostry dyżur"
-"Złotopolscy"
-"Rodzina Soprano"
-"Czterej pancerni i pies"

Seriale komentują dla widzów znakomitości świata show-biznesu, celebryci, dziennikarze a czasem psudogwiazdeczki tv z którymi nie zawsze się zgadzam, ale mamy wolność słowa i to uszanuję.


Lista seriali tu.

Program ten przypomniał mi seriale z naszego dzieciństwa (mojego).

Do przerwy 0:1, reż. S. Jędryka, rok prod. 1969
Stawiam na Tolka Banana, reż. S. Jędryka, rok prod. 1973
Podróż za jeden uśmiech, reż. S. Jędryka, rok prod. 1972
Wojna domowa, reż. J. Gruza, rok prod. 1965
Szaleństwo Majki Skowron, reż. S. Jędryka, rok prod. 1976
Niewiarygodne przygody Marka Piegusa, reż. M. Waśkowski, rok prod. 1967
Przygody psa Cywila, reż. K. Szmagier, rok prod. 1971
Wakacje z duchami, reż. S. Jędryka, rok prod. 1971
Pan Samochodzik i templariusze, reż. H. Drapella, rok prod. 1972


Dziś mają kilkadziesiąt lat, są czarno-białe, bez efektów specjalnych, ale mają ogromny urok. Z rozrzewnieniem wspominam te filmy.Od nich zaczynałam każdy dzień wakacji w dzieciństwie.Był to rytuał.
Największe wrażenie zrobiły na mnie "Wakacje z duchami" (tak bardzo się na nim bałam) oraz "Pan Samochodzik" (musiałam przeczytać całą serię).

Większość tych seriali nakręcono na kanwie książek. Popularne powieści Adama Bahdaja, Edmunda Niziurskiego czy Zbigniewa Nienackiego stały się podstawą scenariuszy takich filmów, jak m.in. Stawiam na Tolka Banana, Wakacje z duchami, Sposób na Alcybiadesa, Pan Samochodzik i templariusze czy Wyspa złoczyńców.

Są to uniwersalne historie o odwadze, harcie ducha, przyjaźni.
Wielkie słowa? To ujmę to inaczej:są to filmy przygodowe z elementami przyjaźni i horroru.

Przypominając sobie te filmy , wróciłam myślami do Polski tamtych lat. Czy było tak strasznie, jak to się dziś mówi? Przypominam sobie moją mamę ubraną wg ówczesnej mody,z włosami ułożonymi wg kanonów i nienagannym makijażem. Pamiętam jej eleganckie ubrania i szpileczki (kaczuszki) z okutym obcasem.

Spoglądam na ekran i na kadrach z filmów widzę to samo. Nie mówię,że było anielsko,że był raj. Jednak nie demonizujmy tamtych czasów.

Czy byliśmy biedni? Tak. Na tle innych narodów - tak.
Z drugiej strony, dzięki biedzie i opóźnieniu nie zagrażał nam wirus Michale Angelo, Milenijny a i brak prądu nie powoduje u nas pospolitego ruszenia i degeneracji ludzisków jak w USA a jedynie zwiększony przyrost naturalny.

Dawne seriale mają jeszcze jedną ogromną zaletę – początek i koniec, czego nie można powiedzieć o ciągnących się współczesnych tasiemcach.


Czy ktoś pamięta piosenki i ścieżki dźwiękowe z dawnych seriali? Na przykład czołówkę muzyczną Jerzego Matuszkiewicza z serialu Wojna domowa ?
A „Balladę o Tolku Bananie”, zaczynającą się od słów: „Stare miał dżinsy, starą koszulę, w dziurawych kamaszach szedł…”?

Co tam Panie w pogodzie?

Pogoda nas ostatnio nie rozpieszcza. Czerwiec a lata nie widać. Czerwiec a ja marznę we własnym mieszkaniu.W dodatku pogoda "barowa" to powoduje tylko chęć zresetowania się a potem zaśnięcia (najlepiej na zawsze).Wciąga nas zimnymi i mokrymi rękami w dołek.
Odzywają się stare rany wojenne: a to potłuczona w dzieciństwie kość ogonowa, a to blizny na szyi i rękach (też z dzieciństwa).
Odzywają się choroby starcze: reumatyzm w ramieniu i kolanie.
Odczuwam niechęć do wstawania,ubierania się czy malowania.
Nagle ADHD ustąpiło miejsca powolności, lenistwu i nicniechceniu.
A co piszą o pogodzie?Co nas czeka?

(03.06/07:04) - Niestety jeszcze przez prawie tydzień będziemy musieli znosić kaprysy czerwcowej pogody. Na szczęście każdego kolejnego dnia będzie coraz to lepiej. Jutro nadal chłodno i deszczowo. Na Pomorzu zaledwie 11 stopni, w pozostałych regionach 13-14 stopni, tylko na wschodzie do 16 stopni. Silniejszy wiatr wiejący z zachodu będzie potęgować odczucie przeszywającego chłodu. Deszcz może spaść prawie wszędzie, zwłaszcza na północy, południu i zachodzie Polski. Dlatego pamiętajmy o ciepłych odzieniu, bo w takich warunkach pogodowych łatwo o przeziębienie.
W weekend (6-7.06) ociepli się, zwłaszcza w niedzielę. Wówczas w większości regionów termometry pokażą 19-20 stopni. Pełni wiosny nie poczujemy, ponieważ będzie mocno padać, zwłaszcza w dzielnicach południowych, gdzie dodatkowo spodziewamy się burz.
W poniedziałek (8.06) deszcze zaczną ustępować, a od wtorku (9.06) upragniony powrót gorących mas powietrza i pogodnego, błękitnego nieba.
Kolejne dni przyszłego tygodnia z temperaturą wszędzie przekraczającą 25 stopni, miejscami zbliżającą się do 30 kresek. Będzie dużo Słońca, dlatego będziemy mogli mówić o gorącu. Najprawdopodobniej będzie to wstęp do pierwszych ogólnokrajowych upałów, które pojawią się mniej więcej w połowie czerwca. Wówczas temperatura na zachodzie, południu, w centrum i na wschodzie może sięgnąć lub lekko przekroczyć 30 stopni. Dzięki temu szybko zapomnimy o chłodach i deszczach. www.twojapogoda.pl

Polecam też serwis pogodowy:
http://www.pogodynka.pl/#

Skąd wziąść kasę?

Jeśli chcesz prowadzić własny biznes masz kilka możliwości.
1. Możesz postarać się o dofinansowanie na założenie jednoosobowej działalności gospodarczej z UP (ok. 18 000zł).

2. Możesz założyć firmę w Akademickich Inkubatorach Przedsiębiorczości - płacisz wtedy jedyne 200 zł miesięcznie, a oni prowadzą za Ciebie księgowość. Masz w tej cenie również porady prawne i nie płacisz składek ZUS.

3. Jeśli masz fajny innowacyjny pomysł na jakąś technologię możesz zgłosić się do różnych inkubatorów technologicznych. Jeśli im się pomysł spodoba to pomogą Ci go sfinansować.

4,Możesz starać się o dofinansowanie PO KL 6.2 (ok.40 000zł)

Działanie 6.2. Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia skierowane jest do osób fizycznych zamierzających rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej (z wyłączeniem osób, które posiadały zarejestrowaną działalność gospodarczą w okresie 1 roku przed złożeniem wniosku o uzyskanie wsparcia w ramach projektu).

Głównym celem Działania jest promocja oraz wspieranie inicjatyw i rozwiązań zmierzających do tworzenia nowych miejsc pracy oraz budowy postaw kreatywnych, służących rozwojowi przedsiębiorczości i samozatrudnienia.

Osoby objęte wsparciem w ramach Działania 6.2 po przyłączeniu do projektu zostaną objęte poniższymi formami wsparcia :

- doradztwo (indywidualne i grupowe) oraz szkolenia umożliwiające uzyskanie wiedzy i umiejętności potrzebnych do założenia i prowadzenia działalności gospodarczej

- przyznanie środków finansowych na rozwój przedsiębiorczości (w tym w formie spółdzielni lub spółdzielni socjalnej – o ile wszyscy udziałowcy są osobami, które rozpoczęły prowadzenie działalności w wyniku uczestnictwa w projekcie realizowanym w ramach przedmiotowego Działania), do wysokości stanowiącej równowartość 40 tys. zł (lub 20 tys. na osobę w przypadku spółdzielni lub spółdzielni socjalnej)

- wsparcie pomostowe w okresie od 6 do 12 miesięcy od dnia zarejestrowania działalności gospodarczej, obejmujące m.in. doradztwo oraz pomoc w efektywnym wykorzystaniu dotacji (wyłącznie dla osób, które rozpoczęły działalność w ramach danego projektu).

Lista instytucji które wygrały procedurę konkursową i rozpoczną realizację projektów oraz obejmą wsparciem osoby chcące rozpocząć działalność gospodarczą w ramach Działania 6.2. „Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia” zamieszczona będzie na naszej stronie internetowej http://www.pokl.dwup.pl. (to dotyczy województwa dolnośląskiego; inne województwa szukają na stronach własnych WUPów).

Ładnie tu pisze, tylko to nie takie proste. Z tego co się orientowałam, to trzeba przejść przez konkurs.Twój biznesplan musi się spodobać (to oprócz spełnienia warunków).Czyli i ta dotacja jest zależna od "widzimisię" jakiegoś urzędnika.

Co do Urzędu Pracy, to we własnym zakresie ustalają one listę aspektów, które mają wpływ na przyznanie dotacji. Oznacza to, że niektóre osoby i pewne rodzaje działalności mają większe szanse na przyznanie dotacji niż inni.
Niektóre Urzędy Pracy publikują na swoich stronach listę tych preferencji, co jest bardzo pomocne przy pisaniu biznesplanu. W wielu przypadkach biznesplan swojej przyszłej firmy można napisać tak, aby spełniał sporą część punktów, którymi kieruje się komisja przy przyznawaniu dotacji.
Urzędy Pracy z mniejszych miast i powiatów zazwyczaj przykładają większą wagę do tego jak dana działalność wpasuje się w lokalny rynek. Mowa tu przede wszystkim o:
zapotrzebowaniu na dany rodzaj działalności na danym terenie (punkt prosty do spełnienie przy odpowiednio napisanym biznesplanie)
konkurencyjności danego przedsięwzięcia (liczba konkurentów, czym firma ma się wśród nich wyróżniać; równie prosty do spełnienia przy odpowiednio napisanym biznesplanie)
wpływie powstania danej firmy na lokalny rynek pracy (czyli zatrudnienie w planowanej firmie; tu trzeba trochę pokombinować jeśli chcemy prowadzić działalność sami, ale odpowiednio napisany biznesplan powinien pozwolić na przynajmniej częściowe dopasowanie się do tego punktu)
urzędy często preferują te działalności, które w jakiś sposób wiążą się z lokalnym rynkiem pracy
często pojawiającym się punktem w regulaminach większości urzędów jest “zasadność społeczną uruchomienia odpowiedniej działalności gospodarczej”, na który po części składają się powyższe punkty oraz inne czynniki społeczne. Łatwo sobie np. wyobrazić, że otwarcie klepu monopolowego w pobliżu szkoły lub kościoła byłoby społecznie mniej pożądane niż np. otwarcie sklepu ze zdrową żywnością w tej samej lokalizacji (takie czynniki trzeba dobrze przemyśleć i uwzględnić w biznesplanie).

Pomysł na biznes.

Czytałam wiele poradników dotyczących biznesu, radzących jak go otworzyć, jak dorobić się na nim majątku. No i okazuje się,że to jest proste.

Przepisem na sukces jest znalezienie NISZY.Co jest niszą? Coś co inni jeszcze nie wymyślili.
Jeśli otwieramy coś jako pierwsi, możemy narzucić większą marżę, co za tym idzie mieć większy zwrot z inwestycji.
Zakładając budke z kebabem nie uda się podbić rynku.
Jeśli podejdziemy do tematu w sposób nowatorski, całość poddamy innej oprawie to szanse na trafienie na liste 100 najbogatszych Forbsa wzrosną wielokrotnie.
Interes więc musi być TRUDNY DO SKOPIOWANIA.

Trzeba się zastanowić nad tym CZEMU JESTEŚMY LEPSI OD INNYCH.
Jeśli ktoś chce się zająć koszeniem trawników,to nie zastanawia się nad tym,że najprawdopodobniej jego pracownik sam otworzy taką firme w niedługim czasie.

Najlepiej byłoby, by nasza działalność była powiązana z naszą pasją. To szczyt szczęścia, bo wtedy naprawdę będziemy dobrzy w tym co robimy. Nie stracimy serca do biznesu, przy pierwszych napotkanych trudnościach i będziemy profesjonalistami całą gębą.

Kolejnym czynnikiem jest CZYNNIK LUDZKI. Wiekszość z nas nie zdaje sobie sprawy z tego,że zatrudniajac pracownika musi się liczyć z tym,że owej osobie nie zalezy za bardzo na wykonywaniu zajęcia rzetelnie.
Jeśli zatrudnicie osoby,które będą zarabiać wiecej niż przeciętnie, to możecie liczyc na większy entuzjazm, a co za tym idzie na mniej nieprzespanych nocy.

Kolejnym bardzo ważną rzecza która powinniśmy brać pod uwagę przy zakładaniu interesu jest PŁYNNOŚĆ MAJĄTKU PRZEDSIĘBIORSTWA.
Jeśli otworzymy sklep franczyzowy to szansa na wyjecie 200 tyś.zł które zainwestowaliśmy na rozpoczęcie działalności będzie więcej niż znikoma.

Cechą która charakteryzuje wiekszość bardzo zyskownych interesów jest to, że są INNOWACYJNE.

Reasumujac jeśli ktoś ma ochotę otworzyć naprawdę dobry interes, to powinien się zastanowić :

1. czemu jestesmy lepsi od innych ?
2. czy interes jest trudny do naśladowania?
3. na ile nasz pomysł jest niszowy?
4. na ile zachowamy płynność ?
5. jak duży wpływ na powodzenie naszego interesu bedzie miał czynnik ludzki?

Prawda,że to proste?

Poszukiwania pracy.

Pracy szukać można w sposób aktywny i pasywny (bierny).

Pierwszy sposób polega na tym, że kandydat występuje sam z ofertą, zaś drugi to jego odpowiedź na ogłoszenie. Metoda ta jest popularniejsza, posiada zalety takie jak pewność istnienia wolnego etatu, znajomość wymagań pracodawcy co do kandydata. Szukanie pracy w ten sposób nie musi jednak być skuteczne, gdyż jest się jednym z bardzo wielu (często wykwalifikowanych) kandydatów.

Do metod pasywnych należą:
rejestracja w biurze pośrednictwa pracy
analiza ogłoszeń prasowych
odpowiadanie na ogłoszenia w innych mediach (radio, lokalna telewizja, Internet, itp.)


Każdego wcześniej czy później to czeka. Każdy musi znaleźć sobie jakąś pracę. I sceptyk, i entuzjasta, optymista i pesymista.

Przypuśćmy, że jesteś optymistą. Masz spore doświadczenie zawodowe, pięknie napisane przez profesjonalistę CV i LM. Oczywiście nie za darmo, bo wiesz z książek i wypowiedzi innych, że w siebie warto inwestować.
Przeglądasz więc oferty pracy i każdego dnia znajdujesz wśród nich kilka, może nawet kilka czy kilkanaście odpowiadających twoim kwalifikacjom i oczekiwaniom. Wysyłasz więc do wszystkich oferentów swoją aplikację. Robisz to z entuzjazmem, popartym bezgraniczną wiarą w mądrość przysłów o kowalach własnego losu, optymistach, spełnianiu się marzeń itp.

Następnego dnia znajdujesz kolejna kilkanaście ogłoszeń pasujących do twoich kwalifikacji. Znów wysyłasz pod wskazane adresy kilkanaście wspaniałych aplikacji, z których bije twój entuzjazm połączony z doskonałym samopoczuciem i wiarą w sukces. I tak przez miesiąc, drugi, trzeci... I o dziwo, wbrew zapewnieniom zawartym w poradnikach, wbrew gwarancjom, udzielonym przez autora profesjonalnie przygotowanych twoich dokumentów aplikacyjnych pracy nie znajdujesz. Ba mało tego, NIKT nie odpowiedział na twoją aplikację.

Co dalej? Nie tracąc optymizmu znów przez kilka miesięcy wysyłasz setki aplikacji i znów na żadną z nich nie dostajesz odpowiedzi albo - ktoś grzecznościowo zawiadomi cię, że rekrutacja już zakończona,albo że nie spełniasz jakiegoś warunku, niezbędnego do pracy na danym stanowisku. Nie tracisz optymizmu i znów wysyłasz setki aplikacji, aż...

Aż przychodzi ten moment, że nie masz już co włożyć do garnka, marzysz choćby o kromce suchego chleba raz na dzień, na którą to kromkę już cię nie stać bo oszczędności pochłonął abonament internetowy podczas twoich bezowocnych poszukiwań pracy.
Na dodatek administracja domu chce cię usunąć z mieszkania za niepłacenie czynszu i nie przekonują jej twoje zapewnienia, że zgodnie z prawami statystyki jesteś już o krok od otrzymania kilkunastu propozycji pracy, w których zamierzasz przebierać, jak w koszyku ze śliwkami, szukając najlepszej.

Nadal nie tracisz optymizmu? Nieśmiało sugeruję - odwiedź jakiegoś dobrego psychiatrę, dopóki masz jeszcze parę groszy na bilet autobusowy, żeby móc do niego dojechać.


Moje własne doświadczenia w poszukiwan pracy dobitnie pokazują mi bezcelowość zakupu poradnikow typu: jak napisać profesjonalne CV, co zrobić aby pracodawca był tobą oczarowany po rozmowie kwalifikacyjnej itp.

Wszystko to bezużyteczne śmieci, których nawet nie warto czytać.... lepiej w tym czasie pooglądać tv.

Co jest więc ważne przy poszukiwaniu pracy:
1.znajomości
2.znajomości
3.doświadczenie i prestiż firmy w jakiej pracowałeś
4.studia i tytuły które czasem są mniej warte niż jednodniowe kursy poparte certyfikatami.


Niestety sam optymizm nie wystarczy,bo coś trzeba jeść a i nierzadko kogoś nakarmić...

Znam dziesiątki ludzi o takich kwalifikacjach, że w pojedynkę mogliby swoją wiedzą i doświadczeniem zastąpić kilkunastu pracowników w każdej firmie z ich branży.
Ci ludzie nie znajdują pracy latami, choć usilnie o nią się starają.

Na czym polega niechęć pracodawców do ludzi, którzy mają bardzo wysokie kwalifikacje, kilka tytułów przed nazwiskiem i świadectwa pracy z najlepszych firm w swojej branży?

Brak im po prostu znajomości czy odpowiedniego powinowactwa.Przegrywają , więc z ludźmi którzy TO mają.Nie koniecznie mają rozum, ale mają TO.
I tacy ludzie zarządzają działami, podejmują durne decyzje a Zarząd udaje,że nie widzi nic, bo to np. syn Dyrektora....

Osobiście takich przykładów mogłabym mnożyć z własnego doświadczenia.

Chyba najlepszym wyjściem jest samozatrudnienie.Pojawia się jednak problem: brak kapitału. Bo każda działalność wymaga kapitału.
Kolejny problem: co robić by mieć zbyt?

Czyli pomysł na biznes....

O tym innym razem.